मर्मबंधातली माणसं

मुंबई-अहमदाबाद मार्गालगत असलेल्या विवळवेढे(महालक्ष्मी) गावात चैत्र पौर्णिमा ते चैत्र अमावस्या या दिवसांत जत्रा भरते. या जत्रेला मुंबई, नाशिक आणि सुरत या ठिकाणाहून येणारी भक्तगणांची संख्या मोठ्या प्रमाणात आहे. विवळवेढे गावापासून सहा-सात किमी अंतरावर वाघाडी गाव आहे आणि त्या गावात भीमबांध म्हणून एक पर्यटनस्थळ प्रसिद्ध आहे. महालक्ष्मी मंदिर अन् जत्रेतील पाळणा. भीमबांधची एक दंतकथा आहे. असं म्हणलं जातं कोल्हापूरची महालक्ष्मी या मार्गाने जात होती. त्यावेळी पांडव वनवासात होते. महालक्ष्मी भ्रमण करत असताना मातेची अन् भीमाची गाठ पडली. मातेचा शृंगार पाहून भीमाने त्या मातेकडे विवाहाचा प्रस्ताव मांडला. हा प्रस्ताव मातेला अनुचित वाटला पण मातेने भीमापुढे एक अट ठेवली. वाघाडी गावातून वाहणाऱ्या सूर्यानदीवर एका रात्रीत बांध बांधून ते पाणी मुसळ्या डोंगराकडे वळविणे. भीमाने ही अट मान्य करत बांध बांधण्याचे काम सुरु केले. काम पूर्ण होऊन काहीतरी अनर्थ घडेल या भीतीने मातेने कोंबड्याचं रूप धारण करून बांग दिली. भीमास वाटले, पहाट झाली. त्याने स्वतःची हार मान्य करत हा बांध अपूर्णच ठेवला. आजही तेथे गेलात तर तो बांध ...

मध्यंतरी पालघर जिल्ह्यात एक व्हिडीओ प्रचंड व्हायरल झाला होता. आणि त्या तुफानी व्हायरलमूळे त्या गावात पर्यटक वाढत आहेत. मुंबई-अहमदाबाद मार्गालगत असणारे पालघर जिल्ह्यातील कासा गाव. आणि तेथून तीन-चार किमी अंतरावर असलेले वाघाडी गावं. त्या गावात असणारा भीमबांध हे पर्यटन स्थळ. परंतु तेथे पर्यटकांचे येणे फार कमी असायचे. वाघाडी ग्रामपंचायतच्या हद्दीत हे पर्यटन स्थळ येते. या स्थळाची माहिती अनेकांना व्हावी पर्यटक इथे आकर्षित व्हावे याकरिता गावातल्या लोकांना चांगली कल्पना सुचली. रंगकाम करताना ग्रामस्थ मंडळी. भीमबांध जवळ असलेले मोठ-मोठाले दगड. या दगडांवर गावातील काही चित्रकारांनी विविध वारली चित्र काढले आहेत. तेथील कोणत्याही दगडाला न हलवता त्यावर चित्र काढले आहेत. तेथे असणाऱ्या ताडीच्या झाडाला छोटे कुंपण करून उत्तम रंगछटा मांडल्या. पर्यटकांना बसण्याकरिता बांबूचे आसन वजा छप्पर बनवले आहे. लव्हचा चिन्ह देऊन "I LOVE वाघाडी भीमबांध" असा मजकूर लिहिला आहे. तसेच त्या मजकूरच्या बाजूला ताडी कशी काढली जाते याचं एक उदाहरण दाखल मटका तेथे ठेवला आहे. हे दृष्य पाहिल्यावर पर्यटक छायाचित्र घेतल्याशिवाय रा...

अगदी महिनाभरापूर्वी(मार्चमध्ये) डहाणू येथून कोस्टल हायवेने येताना एक दुचाकीस्वार एका सायकलिस्टशी गप्पा मारत होता. कानावर थोडं हिंदी ऐकू आलं. मला वाटलं डेली रुटीन करणारे सायकलिस्ट असतील. शंभर मीटर पुढे गेलो तर आणखी दोघे जणं मागच्याची वाट पाहत होते. त्यांच्या चेहऱ्यापट्टीवरून ते भारतीय वाटत नव्हते. मग नेहमी प्रमाणे कुतूहल वाटलं आणि विचारणा करण्यासाठी खाली उतरलो. आणि गप्पा सुरु झाल्या. हे तिघेही सायकलिस्ट. मूळचे स्विझरलँडचे. विर्जील, इयान तिसऱ्याचं नाव जरा कठीण होतं त्यामुळं नेमकं आठवत नाही. त्यांनी त्यांच्या(फ्रेंच) एक्सेन्टमध्ये सांगितल्यामुळे नीट समजलं नाही. आमचा संवाद तोडक्या मोडक्या इंग्रजीत झाला. पण त्यांचा मुळ उद्देश समजावा म्हणून विकासला फोन करून त्यांच्याशी संवाद साधायला सांगितला. आणि मी इयानकडून माहिती घेत होतो. इयान ऑनलाईन माध्यमातून हिंदी शिकण्याचा प्रयत्न करतोय. कारण प्रत्येक राज्यात संवाद साधण्यासाठी त्याला ती सोपी जाऊ शकेल. मी, कामिनी, नित्या आणि तिघे सायकलिस्ट.. कोव्हीडच्या आधी इयान शिक्षणासाठी भारतात आला होता. आय.आय.टी. कानपुर येथे त्याने शिक्षण घेतले. तेव्हा थोडा का होईन...